در دوران گذار سیاسی، احزاب نقش کلیدی در ایجاد ثبات، مقابله با پوپولیسم و ترویج دموکراسی دارند. این احزاب به تدوین قانون اساسی و تعادل قدرت کمک کرده و پایههای نهادهای دموکراتیک را محکم میکنند.
انقلابهای خشونتپرهیز راهی برای مبارزه با حکومتهای خشونتآمیز و دستیابی به دموکراسی است. راهکارهایی از جمله تشکیل جنبشهای مدنی، برنامهریزی دقیق، ترویج فرهنگ صلحطلبی، استفاده از روشهای ارتباطی مؤثر، اعتراضات مسالمتآمیز، برقراری ارتباطات بینالمللی، همکاریهای بینجنبشی، آموزش مهارتهای خشونتپرهیز و بهرهبرداری از تجارب موفق دیگر کشورها میتواند به موفقیت این انقلابها کمک کند.
در این پست، ما به بررسی چهار گروه سیاسی در اپوزیسیون ایران پرداختیم: 1. وطنپرستان، که دارای برنامهای جامع برای پس از سرنگونی جمهوری اسلامی هستند. 2. فعالان سیاسی داخلی، که با وجود پرداختن به بیشترین قیمت، برنامهای روشن برای آینده کشور ندارند. 3. چپگرایان، جداییطلبان و مخالفان اقلیتهای مذهبی و قومی، که به دنبال برقراری تغییرات بنیادی و انتقام پس از سرنگونی جمهوری اسلامی هستند. 4. طرفداران قدیمی خمینی که به دلیل از دست دادن شرافت سیاسی، در برقراری ارتباط با سایر گروهها با مشکلات روبرو هستند. امکان همکاری بین دو یا چند گروه وجود دارد تا با همبستگی و ارادهی جدی، به سرنگونی جمهوری اسلامی بپردازند.
